अणुश्च ॥ १३ ॥
ज्ञानानन्द-भारती - द्राविडी
अणुच्च ॥ १३ ॥
प्राणोऽयं विभुरल्पो वा विभुः स्यात्प्लुष्युपक्रमे ॥
हिरण्यगर्भपर्यन्ते सर्वदेहे समोक्तितः ॥ ११ ॥
समष्टिव्यष्टिरूपेण विभुरेवाऽऽधिदैविकः ॥
आध्यात्मिकोऽल्पः प्राणः स्याददृश्यश्च यथेन्द्रियम् ॥ १२ ॥
ज्ञानानन्द-भारती - द्राविडी
–वैयासिक-न्यायमाला
ज्ञानानन्द-भारती - द्राविडी
इन्दप् पिराणऩ् वियाबगमा? अल्लदु सिऱियदा? प्लुषि ( सिऱियबूच्चि ) मुदल् हिरण्यगर्प्पर् वरै ऎल्ला तेहत्तिलुम् सममायुळ्ळदॆऩ्ऱु सॊल्लि इरुप्पदाल् वियाबगम्दाऩ्।
ज्ञानानन्द-भारती - द्राविडी
समष्टि, वियष्टि ऎऩ्ऱ रूबत्तिऩाल्, आदिदै विगमायिरुक्कुम् पिराणऩ् वियाबगम् ताऩ्, अत्यात्मिग मायिरुप्पदु सिऱियदे। इन्दिरियम् ऎप्पडियो अप्पडिये पार्क्क मुडियाददुम् कूड।
अणुश्चायं मुख्यः प्राणः प्रत्येतव्यः, इतरप्राणवत्। अणुत्वं च इहापि सौक्ष्म्यपरिच्छेदौ, न परमाणुतुल्यत्वम् , पञ्चभिर्वृत्तिभिः कृत्स्नशरीरव्यापित्वात्। सूक्ष्मः प्राणः, उत्क्रान्तौ पार्श्वस्थेन अनुपलभ्यमानत्वात्; परिच्छिन्नश्च, उत्क्रान्तिगत्यागतिश्रुतिभ्यः। ननु विभुत्वमपि प्राणस्य समाम्नायते — ‘समः प्लुषिणा समो मशकेन समो नागेन सम एभिस्त्रिभिर्लोकैः समोऽनेन सर्वेण’ (बृ. उ. १। ३। २२) इत्येवमादिषु प्रदेशेषु। तदुच्यते — आधिदैविकेन समष्टिव्यष्टिरूपेण हैरण्यगर्भेन प्राणात्मनैव एतद्विभुत्वमाम्नायते, न आध्यात्मिकेन। अपि च ‘समः प्लुषिणा’ इत्यादिना साम्यवचनेन प्रतिप्राणिवर्तिनः प्राणस्य परिच्छेद एव प्रदर्श्यते। तस्माददोषः ॥ १३ ॥
ज्ञानानन्द-भारती - द्राविडी
(मुक्किय पिराणऩ् विबुवा अदावदु ऎङ्गु मुळ्ळवऩा अल्लदु सिऱिय वडिवमुळ्ळवऩा ऎऩ्ऱु सन्देहम्। सुरुदियिल् सिऱिय पूच्चि मुदल् हिरण्य कर्प्पर्वरै पिराणऩ् ऎल्ला सरीरङ्गळिलुम् इरुप्पदागक् कूऱुवदाल् ऎङ्गुमुळ्ळवऩ् ऎऩ्ऱु पूर्वबक्षम्।
ज्ञानानन्द-भारती - द्राविडी
आदिदैविगमाऩ हिरण्यगर्प्प पिराणऩ् समष्टि रूबमाग ऎङ्गुमिरुप्पदाल् विबुवाग इरुक्कलाम्। आत्यात्मिग पिराणऩ् वियष्टियाग ऒव्वॊरु सरीरत्तिलुम् वॆव्वेऱाग इरुप्पदाल् इवऩ् सिऱियवऩ्, आऩालुम् पुलऩ्गळाल् अऱिय मुडियादबडि सूक्ष्ममाग इरुप्पवऩ् ऎऩ्ऱु सित्तान्दम्)।
ज्ञानानन्द-भारती - द्राविडी
इन्द मुक्किय पिराणऩुम् मऱ्ऱ पिराणऩ् कळैप्पोल अणु ऎऩ्ऱु अऱियप्पड वेण्डुम्। इङ्गेयुम् अणुत्तऩ्मै ऎऩ्बदु सूक्ष्ममायिरुप्पदु, अळवुक्कुट्पट्टिरुप्पदुदाऩ्, परमाणुवुक्कु समाऩमायि रुक्कुम् तऩ्मै अल्ल। ऐन्दु विरुत्तिगळाल् पूरा सरीरत्तैयुम् वियाबित्तिरुप्पदाल्। वॆळिक्किळम्बुम् पोदु पक्कत्तिलुळ्ळवऩाल् अऱियमुडियामलिरुप्पदाल् पिराणऩ् सूक्ष्मम्। वॆळिक्किळम्बुदल्, पोवदु, वरुवदु सॊल्लियिरुप्पदाल् अळवुक्कुट्पट्टदुम्गूड,
ज्ञानानन्द-भारती - द्राविडी
वियाबगमायिरुक्कुम् तऩ्मैयुम् “करैयाऩोडु समऩ्, कॊसुवोडु समऩ्, याऩैयोडु समऩ् इन्द मूऩ्ऱु उलगङ्गळोडु समऩ्, इदु ऎल्लावऱ्ऱुडऩ् समऩ्” (पिरुहत्।१;३-२२) ऎऩ्बदु मुदलाऩविडङ्गळिल् पिराणऩुक्कु सॊल्लप्पट्टिरुक्किऱदे? अदऱ्कु सॊल्गि ऱोम्। इन्द वियाबगत्तऩ्मै आदिदैविगमाऩ समष्टि, वियष्टि रूबमायुळ्ळ हिरण्यगर्प्परागिऱ पिराणस् वरूबत्तिल् सॊल्लप्पट्टदु। आत्यात्मिगमाग अल्ल।
ज्ञानानन्द-भारती - द्राविडी
मेलुम् करैयाऩोडु समऩ् ऎऩ्बदु मुदलाऩ समाऩत्तऩ्मैयैच् चॊल्लुम् वसऩत्तिऩाल् ऒव्वॊरु पिराणिगळिलुमिरुन्दु वरुगिऱ पिराणऩुक्कु अळवुक्कुट्पट्ट तऩ्मैये काट्टप्पट्टिरुक्किऱदु। अदिऩाल् तोषमिल्लै।