तेजोऽतस्तथाह्याह ॥ १० ॥
ज्ञानानन्द-भारती - द्राविडी
तेजोअदस्तदाह्याह ॥ १० ॥
ब्रह्मणो जायते वह्निर्वायोर्वा ब्रह्मसंयुतात् ॥
तत्तेजोऽसृजतेत्युक्तेर्ब्रह्मणो जायतेऽनलः ॥ ७ ॥
वायोरग्निरिति श्रुत्या पूर्वश्रुत्यैकवाक्यतः ॥
ब्रह्मणो वायुरूपत्वमापन्नादग्निसम्भवः ॥ ८ ॥
ज्ञानानन्द-भारती - द्राविडी
–वैयासिक-न्यायमाला
ज्ञानानन्द-भारती - द्राविडी
तेजस् पिरह्मत्तिऩिडत्तिलिरुन्दु उण्डागिऱदा? अल्लदु, पिरह्मत्तुडऩ् सेर्न्द वायुविऩिडमिरुन्दा? अदु (पिरह्मम्) तेजसै स्रुष्टित्तदु ऎऩ्ऱु सॊल्लियिरुप्प ‘ताल्,पिरह्मत्तिऩिडमिरुन्दु तेजस् उण्डागिऱदु।
ज्ञानानन्द-भारती - द्राविडी
“वायुविलिरुन्दु अक्ऩि” ऎऩ्ऱ वाक्कियत्तिऩाल् मुन्दिऩ सुरुदियुडऩ् ऒरे वाक्कियमायिरुप्पदाल्, वायु रूबत्तैय टैन्दिरुक्कुम् पिरह्मत्तिऩिडम् इरुन्दु तेजसुक्कु उत्पत्ति।
छान्दोग्ये सन्मूलत्वं तेजसः श्रावितम् , तैत्तिरीयके तु वायुमूलत्वम्। तत्र तेजोयोनिं प्रति श्रुतिविप्रतिपत्तौ सत्याम् , प्राप्तं तावद्ब्रह्मयोनिकं तेज इति। कुतः ? ‘सदेव’ इत्युपक्रम्य ‘तत्तेजोऽसृजत’ इत्युपदेशात्। सर्वविज्ञानप्रतिज्ञायाश्च ब्रह्मप्रभवत्वे सर्वस्य सम्भवात्; ‘तज्जलान्’ (छा. उ. ३। १४। १) इति च अविशेषश्रुतेः । ‘एतस्माज्जायते प्राणः’ (मु. उ. २। १। ३) इति च उपक्रम्य श्रुत्यन्तरे सर्वस्याविशेषेण ब्रह्मजत्वोपदेशात्; तैत्तिरीयके च ‘स तपस्तप्त्वा। इदँ सर्वमसृजत। यदिदं किञ्च’ (तै. उ. २। ६। १) इत्यविशेषश्रवणात्। तस्मात् — ‘वायोरग्निः’ (तै. उ. २। १। १) इति क्रमोपदेशो द्रष्टव्यः — वायोरनन्तरमग्निः सम्भूत इति ॥
ज्ञानानन्द-भारती - द्राविडी
(तेजस् पिरह्मत्तिलिरुन्दु उण्डागिऱदा अल्लदु वायुविलिरुन्दु उण्डागिऱदा ऎऩ्ऱु सन्देहम्। सान्दोक्य सुरुदियिल् सत्रूबमाऩ पिरह्मम् तेजस्सै सिरुष्टित्तदु ऎऩ्ऱु सॊल्लियिरुप्पदालुम् वेऱु पल सुरुदिगळिल् पिरबञ्जम् मुऴुवदुम् पिरह्मत्तिलिरुन्दु उण्डाऩदाग सॊल्लियिरुप्पदालुम् तेजस्सिऱ्कु पिरह्मम्दाऩ् कारणम्। वायु कारणमल्ल ऎऩ्ऱु पूर्वबक्षम्। पिरह्मत्तैक् कारणमागच् चॊऩ्ऩाल्दाऩ् पिरह्मत्तै अऱिन्दाल् ऎल्लाम् अऱिन्ददाग आगुम् ऎऩ्ऱ पिरदिक्ञै अर्त्तमुळ्ळदाग आगुम्। मेलुम् पिरबञ्जत्तिलुळ्ळ ऎल्ला वस्तुक्कळुम् कल्बिदमाऩदाल् सत्यमाऩ पिरह्मम्दाऩ् अदिष्टा ऩमाग, उबादाऩगारणमाग इरुक्कमुडियुमे तविर कल्बिदमाऩ वायु कल्बिदमाऩ तेजस्सुक्कु अदिष्टा ऩमाग मुडियादु। hfjh।;’[;l;;’ ऎऩ्ऱ सुरुदिक्कु वायुविलिरुन्दु अक्ऩि उण्डायिऱ्ऱु ऎऩ्ऱु अर्त्तमल्ल। पिरह्मम् वायुविऱ्कुप् पिऱगु अक्ऩियै सिरुष्टित्तदु ऎऩ्ऱु किरमत्तैत्ताऩ् अन्द सुरुदि काट्टुगिऱदु ऎऩ्बदु पूर्वबक्षियिऩ् अबिप्पिरायम्।
ज्ञानानन्द-भारती - द्राविडी
वायो: ऎऩ्ऱ पञ्जमिक्कु उबादाऩ कारणम् ऎऩ्ऱु ताऩ् पॊरुळ्। किरमत्तै काट्टुवदाग सॊल्ल मुडियादु। वायु विवर्दोबादाऩमागाविट्टालुम् परिणामि उबादाऩमागलाम्। परम्बरैयागवुम् नेरागवुम् पिरह्मत् तिलिरुन्दु उण्डाऩदु ऎऩ्बदैत्ताऩ् मऱ्ऱ सुरुदिगळ् काट्टुगिऩ्ऱऩ। वायु रूबत्तैयडैन्द पिरह्मत् तिलिरुन्दु तेजस् उण्डायिऱ्ऱु ऎऩ्ऱु अर्त्तम् सॊऩ्ऩोमाऩाल् नेराग वायुविलिरुन्दु उण्डाऩ तेजस्सै पिरह्म कार्यमागवुम् सॊल्ललाम्। सर्वविज्ञाऩ पिरदिक्ञैक्कुम् विरोदमिल्लै। ऎल्ला सुरुदिगळैयुम् ऒऩ्ऱुबडुत्ति कवऩित्तोमाऩाल् वायुविलिरुन्दु तेजस् उण्डायिऱ्ऱु ऎऩ्बदु तॆरियवरुम्)।
ज्ञानानन्द-भारती - द्राविडी
पूर्वबक्षम्: सान्दोक्यत्तिल् तेजसुक्कु सत्वस्तुवैक् कारणमायुडैय तऩ्मै सॊल्लप् पट्टिरुक्किऱदु। तैत्तिरीयत्तिलो वायुवैक् कारणमा युडैय तऩ्मै। इव्विदम् तेजसिऩ् कारणत्तैप्पऱ्ऱि सुरुदिगळुक्कुळ् विरोदम् एऱ्पडुगैयिल्, पिरह्मत्तैक् कारणमायुडैयदु तेजस् ऎऩ्बदुदाऩ् पॊरुत्तम्। एऩ्? “सत्तागवे” ऎऩ्ऱु आरम्बित्तु “अदु तेजसै स्रुष्टित्तदु” ऎऩ्ऱु उबदेसमिरुप्पदाल्; ऎल्लावऱ् ऱिऱ्कुम् पिरह्मत्तिलिरुन्दु उण्डागुम् तऩ्मै यिरुन्दाल् ऎल्लावऱ्ऱैयुम् अऱिवदु ऎऩ्ऱ पिरदिक्ञैयुम् सम्बविक्कुमादलाल्; ‘अदिलिरुन्दु उण्डागि, अदिल् लयित्तु, अदिऩाल् जीवित्तिरुक्किऱ” (सान्। III-१४-१) ऎऩ्ऱु वित्तियासमऩ्ऩियिल् सॊल्लि यिरुप्पदालुम् “इदिलिरुन्दु पिराणऩ् उण्डागिऱदु” (मुण्डग ।II-१-३) ऎऩ्ऱु आरम्बित्तु वेऱु सुरुदियिल् वित्तियासमऩ्ऩियिल् ऎल्लावऱ्ऱिऱ्कुम् पिरह्मत् तिलिरुन्दु उण्डागुम् तऩ्मै उबदेसित्तिरुप्पदालुम् ; तैत्तिरीयत्तिलुम् ‘अवर् आलोसऩै सॆय्दु ऎदुवॆल्लाम् उण्डो, इदु ऎल्लावऱ्ऱैयुम् स्रुष्टित्तार्” (तैत्तिरीय। II।६-१) ऎऩ्ऱु वित्तियास मऩ्ऩियिल् सॊल्लियिरुप्पदालुम्, आगैयाल् “वायुवुक्कुप्पिऩ् अक्ऩि” ऎऩ्ऱु वरिसै उबदेसिक्कप् पट्टदाग अऱियवेण्डुम् ; वायुवुक्कु अडुत्ताऱ्पोल अक्ऩि उण्डायिऱ्ऱु, ऎऩ्ऱु।
एवं प्राप्ते, उच्यते — तेजः अतः मातरिश्वनः जायत इति। कस्मात् ? तथा ह्याह — ‘वायोरग्निः’ इति। अव्यवहिते हि तेजसो ब्रह्मजत्वे सति, असति वायुजत्वे ‘वायोरग्निः’ इतीयं श्रुतिः कदर्थिता स्यात्। ननु क्रमार्थैषा भविष्यतीत्युक्तम्; नेति ब्रूमः — ‘तस्माद्वा एतस्मादात्मन आकाशः सम्भूतः’ (तै. उ. २। १। १) इति पुरस्तात् सम्भवत्यपादानस्य आत्मनः पञ्चमीनिर्देशात् , तस्यैव च सम्भवतेरिहाधिकारात् , परस्तादपि तदधिकारे ‘पृथिव्या ओषधयः’ (तै. उ. २। १। १) इत्यपादानपञ्चमीदर्शनात् ‘वायोरग्निः’ इत्यपादानपञ्चम्येवैषेति गम्यते। अपि च, वायोरूर्ध्वमग्निः सम्भूतः — इति कल्प्यः उपपदार्थयोगः, कॢप्तस्तु कारकार्थयोगः — वायोरग्निः सम्भूतः इति। तस्मादेषा श्रुतिर्वायुयोनित्वं तेजसोऽवगमयति ।
ज्ञानानन्द-भारती - द्राविडी
सित्तान्दम्: इव्विदम् एऱ्पडुम् पोदु सॊल्लप्पडुगिऱदु, तेजस् इदिलिरुन्दु, वायुविऩिड मिरुन्दु उण्डागिऱदु ऎऩ्ऱु। ऎदिऩाल्? अप्पडियल्लवा “वायुविलिरुन्दु अक्ऩि” ऎऩ्ऱु सॊल्गिऱदु। तेजसिऱ्कु पिरह्मत्तिलिरुन्दु उण्डागुम् तऩ्मै तळ्ळियिरामल् नेराग इरुन्दु वायुविलिरुन्दु उण्डाऩदु ऎऩ्बदु इरामलिरुन्दाल् “वायुविलिरुन्दु अक्ऩि” ऎऩ्ऱ इन्द सुरुदि पीडिक्कप्पट्टदाग आगुम्।
ज्ञानानन्द-भारती - द्राविडी
इदु वरिसैयैच् चॊल्वदऱ्काग इरुक्कला मॆऩ्ऱु सॊल्लप्पट्टदेयॆऩ्ऱाल्, अप्पडियल्ल ऎऩ्गिऱोम्। “अन्द इन्द आत्माविडमिरुन्दे आगासम् उण्डायिऱ्ऱु” (तैत्तिरीय II। १-१) ऎऩ्ऱु मुदलिल् उण्डागिऱदु ऎऩ्ऱ क्रियैयिल् अबादाऩमायुळ्ळ आत्मावै ऐन्दाम् वेऱ्ऱुमैयाल् कुऱिप्पिट्टिरुप् पदाल्, अन्द उण्डावदिऱ्के इङ्गेयुम् पिरगरणमायि रुप्पदालुम्, अन्दप् पिरगरणत्तिल् पिऩ्ऩालेयुम् ‘पिरुदिवीयिलिरुन्दु ओषदिगळ्’ (तैत्। II; १-१) ऎऩ्ऱु अबादाऩमॆऩ्ऱ अर्त्तत्तिलेये ऐन्दाम् वेऱ्ऱुमै काण्बदालुम्, “वायुविलिरुन्दु अक्ऩि” ऎऩ्बदिलुम्इदु अबादाऩ पञ्जमीदाऩ् ऎऩ्ऱु तॆरिगिऱदु। मेलुम्, वायुविऱ्कु पिऩ्ऩाल् अक्ऩि उण्डायिऱ्ऱु ऎऩ्ऱु ऒट्टुवार्त्तैयिऩ् अर्त्तत्तिऩ् सेर्क्कै कल्बिक्कप्पड वेण्डियदागिऱदु ; वायुविलिरुन्दु अक्ऩि उण्डायिऱ्ऱु ऎऩ्ऱ वेऱ्ऱुमैयिऩ् अर्त्तत्तिऩ् सेर्क्कैयो एऱ्पट्टेयिरुक्किऱदु। आगैयाल् इन्द सुरुदि तेजसिऱ्कु वायुवैक् कारणमायुडैय तऩ्मैयै अऱिविक्किऱदु।
नन्वितरापि श्रुतिर्ब्रह्मयोनित्वं तेजसोऽवगमयति — ‘तत्तेजोऽसृजत’ इति; न; तस्याः पारम्पर्यजत्वेऽप्यविरोधात्। यदापि ह्याकाशं वायुं च सृष्ट्वा वायुभावापन्नं ब्रह्म तेजोऽसृजतेति कल्प्यते, तदापि ब्रह्मजत्वं तेजसो न विरुध्यते, यथा — तस्याः शृतम् , तस्या दधि, तस्या आमिक्षेत्यादि। दर्शयति च ब्रह्मणो विकारात्मनावस्थानम् — ‘तदात्मानँ स्वयमकुरुत’ (तै. उ. २। ७। १) इति। तथा च ईश्वरस्मरणं भवति — ‘बुद्धिर्ज्ञानमसंमोहः’ (भ. गी. १०। ४) इत्याद्यनुक्रम्य ‘भवन्ति भावा भूतानां मत्त एव पृथग्विधाः’ (भ. गी. १०। ५) इति। यद्यपि बुद्ध्यादयः स्वकारणेभ्यः प्रत्यक्षं भवन्तो दृश्यन्ते, तथापि सर्वस्य भावजातस्य साक्षात्प्रणाड्या वा ईश्वरवंश्यत्वात् ।
ज्ञानानन्द-भारती - द्राविडी
“अदु तेजसै स्रुष्टित्तदु” ऎऩ्ऱु वेऱु सुरुदि पिरह्मत्तिलिरुन्दु उण्डागुम् तऩ्मैयै तेजसिऱ्कु अऱिविक्किऱदेयॆऩ्ऱाल्, अप्पडियल्ल, अदऱ्कु परम्बरैयाय् उण्डाऩालुम्गूड विरोदमिल्ला तदिऩाल्। आगासत्तैयुम्, वायुवैयुम् स्रुष्टित्तु विट्टु, वायु स्वरूबत्तैयडैन्दुळ्ळ पिरह्मम् तेजसै स्रुष्टित्तदु ऎऩ्ऱु कल्बित्ताल्, अप्पॊऴुदुम्गूड तेजसिऱ्कु पिरह्मत्तिलिरुन्दु उण्डागुम् तऩ्मै विरुत्तप्पडविल्लै ; “अदिलिरुन्दु (पसुविलिरुन्दु) काय्च्चिऩबाल्, अदिलिरुन्दु तयिर्, अदिलिरुन्दु आमिक्षै” ऎऩ्बदु मुदलियदु पोल।
ज्ञानानन्द-भारती - द्राविडी
पिरह्मत्तिऱ्कु विगार स्वरूबमागविरुक्कुम् तऩ्मैयैयुम् अदु तऩ्ऩै ताऩे स्रुष्टित्तुक् कॊण्डदु” (तैत्तिरीय। II ; ७-१) ऎऩ्बदु काट्टुगिऱदु। अप्पडिये ईसुवरऩ् स्मरिप्पदुमिरुक्किऱदु, “पुत्ति, ञाऩम्, मोहमिल्लामै” ऎऩ्ऱु आरम्बित्तु “पिराणिगळुडैय पलविदमाऩ निलैगळ् ऎऩ्ऩिडत्ति लिरुन्दे एऱ्पडुगिऩ्ऱऩ" (कीदै। X ; ४-५) ऎऩ्ऱु। पुत्ति मुदलियवैगळ् तङ्गळ् तङ्गळ् कारणङ्गळिलिरुन्दु एऱ्पडुवदाग पिरत्यक्षमाग पार्क्कप्पट्टबोदिलुम्, उण्डागुम् वस्तु समूहम् ऎल्लामे साक्षात्तागवो परम्बरैयागवो ईसुवरऩिडमिरुन्दु उण्डाऩदाल्।
एतेनाक्रमसृष्टिवादिन्यः श्रुतयो व्याख्याताः; तासां सर्वथोपपत्तेः, क्रमवत्सृष्टिवादिनीनां त्वन्यथानुपपत्तेः। प्रतिज्ञापि सद्वंश्यत्वमात्रमपेक्षते, न अव्यवहितजन्यत्वम् — इत्यविरोधः ॥ १० ॥
ज्ञानानन्द-भारती - द्राविडी
इदिऩाल् वरिसैयाग स्रुष्टियैच् चॊल्लाद सुरुदिगळुम् वियाक्याऩम् सॆय्यप्पट्टुविट्टऩ। अवै ऎप्पडियुम् पॊरुन्दुमाऩदिऩाल्; वरिसैयाग स्रुष्टियै सॊल्गिऱ सुरुदिगळुक्को वेऱुविदमाय् पॊरुन्दाददिऩाल्।
ज्ञानानन्द-भारती - द्राविडी
पिरदिक्ञैयुम् सत्तिऩ् वंसत्तिल् उण्डावदै मात्तिरम् अबेक्षिक्किऱदे तविर, इडैयऩ्ऩियिल् उण्डागुम् तऩ्मैयै अबेक्षिक्कविल्लै, ऎऩ्बदिऩाल् विरोदमिल्लै।