एतेन शिष्टापरिग्रहा अपि व्याख्याताः ॥ १२ ॥
ज्ञानानन्द-भारती - द्राविडी
एदेन सिष्टाबरिक्रहा अबि व्याक्यादा: ॥ १२ ॥
बाधोऽस्ति परमाण्वादिमतैर्नो वा यतः पटः ॥
न्यूनतन्तुभिरारब्धो दृष्टोऽतो बाध्यते मतैः ॥ ७ ॥
शिष्टेष्टाऽपि स्मृतिस्त्यक्ता शिष्टत्यक्तमतं किमु ॥
नातो बाधो विवर्ते तु न्यूनत्वनियमो न हि ॥ ८ ॥
ज्ञानानन्द-भारती - द्राविडी
–वैयासिक-न्यायमाला
ज्ञानानन्द-भारती - द्राविडी
परमाणु मुदलियदैच् चॊल्लुम् मदङ्गळिऩाल् पादिक्कप्पडुवदु उण्डा? इल्लैया? सिऱियदायिरुक्किऱ नूल्गळिऩालेये वस्तिरम् उण्डाक्कप् पडुगिऱदॆऩ्बदु ऎदऩाल् पार्क्कप्पडुगिऱदो अदऩाल् अन्द मदङ्गळाल् पादिक्कप्पडुगिऱदु ताऩ्।
ज्ञानानन्द-भारती - द्राविडी
सिष्टर्गळुक्कु सम्मदमाऩ स्मिरुदिये तळ्ळप् पट्टुविट्टदु। (अप्पडिइरुक्क) सिष्टर्गळाल् विलक्कप्पट्टि रुक्किऱ मदत्तैप् पऱ्ऱि केट्पाऩेऩ्? आगैयाल् अवैगळाल् पादिक्कप्पडादु। (कारणम्) सिऱियदायिरुक्क वेण्डुमॆऩ्ऱ नियममो विवर्त्तम् ऎऩ्बदिल् किडैयादु अल्लवा?
वैदिकस्य दर्शनस्य प्रत्यासन्नत्वाद्गुरुतरतर्कबलोपेतत्वाद्वेदानुसारिभिश्च कैश्चिच्छिष्टैः केनचिदंशेन परिगृहीतत्वात्प्रधानकारणवादं तावद्व्यपाश्रित्य यस्तर्कनिमित्त आक्षेपो वेदान्तवाक्येषूद्भावितः, स परिहृतः। इदानीमण्वादिवादव्यपाश्रयेणापि कैश्चिन्मन्दमतिभिर्वेदान्तवाक्येषु पुनस्तर्कनिमित्त आक्षेप आशङ्क्येत इत्यतः प्रधानमल्लनिबर्हणन्यायेनातिदिशति —
ज्ञानानन्द-भारती - द्राविडी
[परमाणु मुदलाऩवैगळैक्” कारणमागच् चॊल्गिऱ नैयायिगर् मुदलाऩवर्गळुडैय मदङ्गळाल् पिरह्मत्तैक् कारणमागच् चॊल्लुम् वेदान्द समऩ्वयम् पादिक्कप्पडुमा, पादिक्कप्पडादा ऎऩ्ऱु सन्देहम्। सिऱिय नूलिलिरुन्दुदाऩ् पॆरिय वस्तिरम् उण्डावदैप् पार्क्किऱबडियाल् परमाणु कारणम् ऎऩ्बदु पॊरुत्तमाऩदु। इदऱ्कु विरोदमाग पॆरिय पिरह्मत्तैक् कारणमागच् चॊल्वदु पॊरुन्दादु ऎऩ्ऱु पूर्वबक्षम्। साङ्गिय योग मदङ्गळिल् सिल अंसङ्गळै सिष्टर्गळ् ऒप्पुक् कॊण्डबोदिलुम् मऱ्ऱ अंसङ्गळिल् अवै अप्रमाणम् ऎऩ्ऱु तीर्माऩिक्कप्पट्टिरुक्किऱदु। इप्पडि यिरुक्क ऒरु अंसत्तिल्गूड सिष्टर्गळाल् ऒप्पुक् कॊळ्ळप्पडाद नैयायिगादि मदङ्गळ् अप्रमाण मॆऩ्बदैयुम् अवैगळाल् वेदान्द समऩ्वयत्तिऱ्कु पादमिल्लैयॆऩ्बदैयुम् सॊल्लवेण्डुमा? ऒऩ्ऱु मऱ्ऱॊऩ्ऱागत् तोऩ्ऱुगिऱदु ऎऩ्ऱ विवर्त्तवात्तिल् कारणम् सिऱियदाग इरुक्कवेण्डुम् ऎऩ्ऱ निर्बन्द मिल्लै। पॆरियदागवुम् इरुक्कलाम्। वॆगु तूरत्तिलुळ्ळ मरङ्गळ् पॆरियदायिरुन्दालुम् नम् कण्णुक्कु सिऱियदागत्ताऩ् तोऩ्ऱुगिऩ्ऱऩ ऎऩ्ऱु सित्तान्दम्।]
ज्ञानानन्द-भारती - द्राविडी
वैदिग तर्सऩत्तिऱ्कु मिगवुम् नॆरुङ्गिऩ तायिरुप्पदालुम्, पलमाऩ ताक्क पलत्तुडऩ् कूडियिरुप् पदालुम्, वेदत्तै अऩुसरिक्किऱ सिल सिष्टर्गळाल् एदो ऒरु अंसत्तिल् ऎडुत्तुक्कॊळ्ळप्पट्टदाय् इरुप्पदालुम्, पिरदाऩ कारण वादत्तै ऎडुत्तुक् कॊण्डु तर्क्क निमित्तमाग उबनिषत् वाक्कियङ्गळिल् ऎन्द आक्षेषबम् सॆय्यप्पट्टदो अदु परिहरिक्कप् पट्टदु। इप्पॊऴुदु अणु मुदलिय वादङ्गळै आसिरयित्तुक्कॊण्डु सिल मन्दबुत्तियुळ्ळवर्गळाल् उबनिषत् वाक्कियङ्गळिल् मऱुबडियुम् तर्क्क निमित्तमाग आक्षेबम् एऱ्पडलामे ऎऩ्बदऱ्काग, पिरदाऩमायुळ्ळ मल्लऩै जयिक्कुम् नियायत्तिऩाल् अदिदेसम् सॆय्गिऱार्।
परिगृह्यन्त इति परिग्रहाः। न परिग्रहाः अपरिग्रहाः। शिष्टानामपरिग्रहाः शिष्टापरिग्रहाः। एतेन प्रकृतेन प्रधानकारणवादनिराकरणकारणेन। शिष्टैर्मनुव्यासप्रभृतिभिः केनचिदप्यंशेनापरिगृहीता येऽण्वादिकारणवादाः, तेऽपि प्रतिषिद्धतया व्याख्याता निराकृता द्रष्टव्याः। तुल्यत्वान्निराकरणकारणस्य नात्र पुनराशङ्कितव्यं किञ्चिदस्ति। तुल्यमत्रापि परमगम्भीरस्य जगत्कारणस्य तर्कानवगाह्यत्वम् , तर्कस्य चाप्रतिष्ठितत्वम् , अन्यथानुमानेऽप्यविमोक्षः, आगमविरोधश्च — इत्येवंजातीयकं निराकरणकारणम् ॥ १२ ॥
ज्ञानानन्द-भारती - द्राविडी
ऎडुत्तुक्कॊळ्ळप्पडुगिऩ्ऱऩ ऎऩ्बदिऩाल् ऎडुत्तुक्कॊळ्ळप्पडुबवैगळ्, ऎडुत्तुक्कॊळ्ळप्पडुब वैयल्लादवै ऎडुत्तुक्कॊळ्ळप् पडादवैगळ्। सिष्टर्गळाल् ऎडुत्तुक्कॊळ्ळप्पडादवैगळ् “सिष्ट- अबरिक्रहङ्गळ्”
ज्ञानानन्द-भारती - द्राविडी
‘इदिऩाल्’, पिरगिरुदमायुळ्ळ पिरदाऩ कारण वादत्तै निरागरणम् सॆय्द कारणत्तिऩाल्, मऩु वियासर् मुदलाऩ सिष्टर्गळाल्, ऒरु अंसत्तिल्गूड, ऎडुत्तुक्कॊळ्ळप्पडाददाग ऎन्द अणु मुदलियदै कारणमाग सॊल्लुम् वादङ्गळ् उण्डो, अवैगळु म्गूड मऱुक्कप्पट्टदाग वियाक्याऩम् सॆय्यप्पट्टदाग, निरागरिक्कप्पट्टदाग, अऱियप् पडवेण्डुम्। निरागरिप्प तऱ्कुक् कारणम् समाऩमायिरुप्पदाल् इङ्गे मऱुबडियुम् सङ्गिक्कवेण्डियदु ऎदुवुमिल्लै। परम कम्बीरमायुळ्ळ जगत् कारणम् तर्क्कत्तिऩाल् अऱियमुडियाददु ऎऩ्बदु, तर्क्कत्तिऱ्कु निलैयिल्लैयॆऩ्बदु, वेऱुविदमाय् अऩुमाऩम् सॆय्दालुम् (तोषम्) विडुबडा मलिरुप्पदु, वेदत्तिऱ्कु विरोदम्, ऎऩ्ऱु इदुबोऩ्ऱ निरागरण कारणम् समाऩम्।