मूलम्
तत्र भाट्टाशयविदां पन्थानः बहुधा स्थिताः।तथाऽप्येकं सूचयामि किंचिद्विस्तरकातरः॥
मूलम्
संसारादुद्विजन्ते ये दृष्टलोकपरावराः।तेषामेवाधिकारस्स्यात् मुक्तिशास्त्रे मनीषिणाम्॥
मूलम्
तेनाभावात्मकत्वेऽपि मुक्तेर्नापुरुषार्थता। सुखदुःखोपभोगोहि संसार इति शब्द्यते॥
मूलम्
तयोरनुपभोगं तु मोक्षं मोक्षविदो विदुः।श्रुतिरप्येवमेवाह भेदं संसारमोक्षयोः॥
मूलम्
न ह वै सशरीरस्य प्रियाप्रियविहीनता।अशरीरं वाव सन्तं स्पृशतो न प्रियाप्रिये॥
मूलम्
सुषुप्तावप्रकाशेन नात्मनस्स्वप्रकाशता।दुःखाभावाद्व्यवहृतिः सुखरूप इति स्थितम्॥
मूलम्
आन्दात्मकमात्मानं ये मदन्ति स्वयंप्रभम्।तन्मतेऽपि च संसारान्मुक्तेरेतावती भिदा॥
मूलम्
आत्मा ह्यनन्दरूपोऽसौ संसारेऽपि प्रकाशते।तावानेव स मोक्षोऽपि नाधिक्यं तस्य किंचन॥
मूलम्
अथ संसारवेलायामानन्दो न प्रकाशते।नह्यप्रकाशनं युक्तं स्वप्रकाशस्य वस्तुनः॥
मूलम्
यद्यसौ न प्रकाशेत किं तर्ह्यन्यत्प्रकाशते।आत्मस्वरूपमितिचेन्ननु चानन्द एव तत्॥
मूलम्
तच्चेत्प्रकाशते नूनमानन्दोऽपि प्रकाशते।तेन शब्दादिविषयजन्योस्सुखदुःखयोः॥
टीका
शास्त्र-मोक्षवादः.[ ]
मूलम्
निवृत्तिरेव संसारादपवर्ग इतीर्यते।सुखदुःखविहीनस्तु मुक्तः स्वस्थोऽवतिष्ठते॥
मूलम्
तस्मान्मोक्षो निरानन्दः दुःखलोपात्पुमार्थता।पार्थसारथिमिश्राणामाहैवं शास्त्रदीपिका॥