657 विधिः

हितानुशासनं वाक्यं विधिरत्र विवक्षितः।लिङ्वाच्योऽपूर्वे इत्यत्र ख्यातो व्युत्पत्यसंभवः॥

विमर्शात्सिद्धिरितिचेत् विमर्शः स्मृतिरेव हि।अस्तु वा कार्य एवादौ व्युत्पत्तिः व्यवहारतः॥

अन्वयव्यतिरेकाभ्यां शब्दाशक्तिर्विविच्यचे।प्रयुज्यन्ते सिद्धपराः वक्तृभिर्हि कथा तथा॥

प्रतिष्ठा देशभेदश्च छागादिर्वा घृताञ्जनम्।यातनासाधनत्वं च गृह्यते विध्यपेक्षितम्॥

प्रतीता देवताप्रीतिः अपूर्वमुपकल्प्यताम्।लिङो वाच्यतया द्वारं स्वरूपद्वा किमन्यतः॥

विग्रहो हविरादानं युगपत्कर्मसन्निधिः।प्रीतिः फलप्रदानं च देवतानां न विद्यते॥

इति वादो भवेदर्धचार्वाकमतिमूलकः।अवचिद्देवतापक्षे शाब्दमार्गक्रमस्त्वयम्॥

किमर्थं किं केन कथं वेति स्याद्धि चतुर्विधा।आकाङ्क्षा तत्रचाद्यायाः पूर्तिस्स्वर्गादिना मता॥

स. सि.[594]

देवतां प्रींणयेदित्येतया शाम्यत्यनन्तरा।ज्योतिष्टोमेनेति नामधेयात्केनेति शाम्यति॥

कथमित्यस्य शान्तिस्तु समानैवोभयोरपि । विशेषतश्च पुरुषः चोदनाशब्दसूचितः ॥

श्रुतिस्स्मृतिर्ममैवाज्ञा यस्तामुल्लङ्घ्य वर्तते । आज्ञाछेदी मम द्रोहीत्येवं भगवतोदितम् ॥

ये मे मतमिदं नित्यमनुतिष्ठन्ति मानवाः । श्रद्धावन्तोऽनसूयन्तो मुच्यन्ते तेऽपि कर्मभिः ॥

ये त्वेतदभ्यसूयन्तो नानुतिष्ठन्ति मे मतम् । सर्वज्ञानविमूढांस्तान्विद्धि नष्टानचेतसः ॥