मूलम्
नान्तरीयकताऽभावाच्छब्दानां वस्तुभिस्सह। नार्थसिद्धि्स्ततस्ते हि वक्त्रभिप्रायसूचकाः॥
टीका
सं. वा.[500 श्लो.]
मूलम्
इति कीर्तिवचोमूलो विचारोऽत्रावधार्यताम्। व्यवहाराविसंवादान्मानतेन्द्रियलिङ्गयोः॥
टीका
न्या. र.[402]
मूलम्
आप्तवादाविसंवादाच्छब्दः प्रामाण्यमृच्छति। पूर्वं वाक्यं लिङ्गभूतं वक्तुर्ज्ञानावधारणे॥
टीका
श्लोक.[418]
मूलम्
वक्तृज्ञानप्रसूतं हि वाक्यं तत्कार्यमिष्यते। कार्यात्करणसिद्धिश्च सर्वेषामपि सम्मता॥
मूलम्
ततश्च पुंवाक्यमात्रं न शास्त्रमभिधीयते। नन्वर्थ एव प्रथमं पुंवाक्येनावगम्यते॥
मूलम्
अन्यथा तु कथं वक्तुः धीर्विशिष्टाऽनुमीयते । अर्थेनैव विशेषो हि निराकारतया धियाम् ॥
टीका
न्या. कु.[3 स्त.]
मूलम्
नचाप्रतीतेनार्थेन विशेषो ह्यवगम्यते । अत्र ब्रूते यथार्थत्वशङ्कयाऽर्थो न निश्चितः ॥
मूलम्
अनिश्चितो नहि ज्ञात इति तात्पर्यसंग्रहः । वाक्याद्वाक्यार्थानुमानमादिनस्सौगतानुगाः ॥
मूलम्
वैशेषिकाश्च गुरवः वक्तृज्ञानानुमाविदः । तत्रापि गुरवो लोकवाक्यमात्रानुमाविदः ॥
मूलम्
अपौरुषेयमेवैकं शास्त्रं वाक्यचयात्मकम् । तत्रापि चोदना शास्त्रं नाभिधेति विनिर्णयः ॥
मूलम्
आप्तवादाविसंवादादत्र चेदनुमानता । निर्णयस्तावता सिद्ध्येद्बुद्ध्युत्पत्तिर्न तत्कृता ॥
टीका
श्लोक.[913]
मूलम्
अन्यदेव हि सत्यत्वमाप्तवाक्यत्वहेतुकम् । वाक्यार्थश्चान्य एवेति ज्ञातः पूर्वतरं ततः ॥
मूलम्
तत्रचेदाप्तवादेन सत्यत्वमनुमीयते । वाक्यार्थप्रत्ययश्चात्र कथं वाऽनुमितिस्त्विति ॥