533 सम्प्लवः

बौद्धाः प्रमेयद्वैविध्यात् प्रमाणं द्विविधं जगुः। नान्यः प्रमाणवेदस्य हेतुर्विषयभेदतः॥

विशेषोऽध्यक्षतो गम्यः सामान्यमनुमानतः। नोभयं नोभयग्राह्यं पिष्टं पिष्टं नहीष्यते॥

अतश्च नोपगच्छन्ति संप्लवं नीतिकोविदाः। एकस्मिन् विषयेऽनेकमानवृत्तिर्हि संप्लवः॥

चोदनालक्षणत्वं च शास्त्रयोनित्वमेव च। धर्मस्य ब्रह्मणश्चापि तस्मादेवोपपादितम्॥

समानविषयत्वे च जायते सदृशी मतिः । नचाध्यक्षधिया साम्यमेति शब्दानुमानधीः ॥

तेजोऽन्यदेव नक्षत्रशशाङ्कशकलादिषु । उद्घाटितजगत्कोशमन्यदेव रवेर्महः ॥

अन्यदेवेन्द्रियग्रह्यमन्यत् शब्दादिगोचरम् । शब्दात्प्रत्येति भिन्नाक्षः नतु प्रत्यक्षमीक्षते ॥

अन्यथैवाग्निसंसर्गाद्दाहं दग्धोऽनुमन्यते । अन्यथा दाहशब्देन दाहार्थः संप्रतीयते ॥

तस्मान्न संप्लवो नापि तृतीयं मानमिष्यते । प्रत्यक्षं च परोक्षं न मानं विषयभेदतः ॥

विकल्पविषये वृत्तिमाहुश्शब्दानुमानयोः । तेभ्यः संबन्धसिद्धौ च नानवस्था न संप्लवः ॥

न्या. म.[33]

यो वादिप्रतिवादिभ्यां निश्चितस्साधनं तु तत् । इत्युक्तवद्भिरप्येतैरसत्यासत्यधीर्मता ॥

न्या. र.[250]

अमुमानस्थेत्थमेभिः प्रामाण्यं परिनिश्चितम् । तच्च सांवृतिकं वा सांव्यावहारिकमेव वा ॥