अथ सजपहुताद्यो वक्ष्यते साधुचिन्ता
मणिरभिमतकामप्राप्तिकल्पद्रुमोऽयम्।
अनलकषमरेफप्राणसद्यान्तवाम
श्रुतिहिमधरखड्गैर्मण्डितो मन्त्रराजः ॥ २७.१ ॥
ऋषिरपि काश्यप उक्त
श्छन्दोऽनुष्टुप्च देवतोमेशः।
यान्तैः षड्भिर्वर्णै
रङ्गं वा देवतार्धनारीशः ॥ २७.२ ॥
अहिशशधरगङ्गाबद्धतुङ्गाप्तमौलि
स्त्रिदशगणनताङ्घ्रिस्त्रीक्षणः स्त्रीविलासी।
भुजगपरशुशूलान्खड्गवह्नी कपालं
शरमपि धनुरीशो बिभ्रदव्याच्चिरं वः ॥ २७.३ ॥
हावभावललितार्धनारिकं
भीषणार्धमपि वा महेश्वरम्।
पाशसोत्पलकपालशूलिनं
चिन्तयेज्जपविधौ विभूतये ॥ २७.४ ॥
अथ वा षोडशशूल
व्यग्रभुजा त्रिणयनाभिनद्धाङ्गी।
अरुणांशुकानुलेपन
वर्णाभरणा च भगवती ध्येया ॥ २७.५ ॥
विहितार्चनाविधिरथानुदिनं
प्रजपेद्दशायुतमितं मतिमान्।
अयुतं हुनेत्ित्रमधुरार्द्रतरै
स्तिलतण्डुलैस्तदवसानविधौ ॥ २७.६ ॥
शैवोक्तपीठेऽङ्गपदैर्यथाव
द्वृक्षेचदुर्गुर्नगशैर्मुखाद्यैः।
समातृभिर्दिक्पतिभिर्महेशं
पञ्चोपहारैर्विधिनार्चयीत ॥ २७.७ ॥
आरभ्यादिज्वलनं
दिक्संस्थैरष्टभिर्मनोरर्णैः।
आराधयेच्च मातृभि
रिति संप्रोक्तः प्रयोगविधिरपरः ॥ २७.८ ॥
कात्पूर्वं हसलिपिसंयुतं जपादौ
जप्तृ़णां प्रवरमितीह केचिदाहुः।
प्रासादाद्ययुतजपेन मङ्क्षु कुर्या
दावेशादिकमपि नीरुजां च मन्त्री ॥ २७.९ ॥
शिरसोऽवतरन्निशेशबिम्ब
स्थितमज्भिर्वृतमागलत्सुधार्द्रम्।
अपमृत्युहरं विषज्वराप
स्मृतिविभ्रान्तिशिरोरुजापहं च ॥ २७.१० ॥
निजवर्णविकीर्णकोणवैश्वा
नरगेहद्वितयावृतत्रिकोणे।
विगतस्वरवीतमुत्तमाङ्गे
स्मृतमेतत्क्षपयेत्क्षणाद्ग्रहार्तिम् ॥ २७.११ ॥
वह्नेर्बिम्बे वह्निवत्प्रज्वलन्तं
न्यस्त्वा बीजं मस्तके ग्रस्तजन्तोः।
ध्यात्वावेशं कारयेद्बन्धुजीवं
तज्जप्तं वा सम्यगाघ्राणनेन ॥ २७.१२ ॥
शुक्लादिः शुक्लभाः पौष्टिकशमनविधौ कृष्टिवश्येषु रक्तो
रक्तादिः क्षोभसंस्तोभनविधिषु हकारादिको हेमवर्णः।
धूम्रोऽङ्गामर्दनोच्चाटनविधिषु समीरादिकोऽदादिरुक्तः
पीताभः स्तम्भनादौ मनुरतिविमलो भुक्तिभाजामदादिः ॥ २७.१३ ॥
कृष्णाभः प्राणगेहस्थितमथ नयने ध्यातमान्ध्यं विधत्ते
बाधिर्यं कर्णरन्ध्रेऽर्दितमपि वदने कुक्षिगं शूलमाशु।
मर्मस्थाने समीरं सपदि शिरसि वा दुःसहं शीर्षरोगं
वाग्रोधं कण्ठनालेऽवनिवृतमथ तन्मण्डले पीतमेतत् ॥ २७.१४ ॥
प्रालेयत्विषि च स्वरावृतमिदं नेत्रे स्मृतं तद्रुजं
योनौ वामदृशोऽस्रविस्रुतिमथो कुक्षौ च शूलं जपेत्।
विस्फोटे सविषे ज्वरे तृषि तथा रक्तामये विभ्रमे
दाहे शीर्षगदे स्मरेद्विधिमिमं संतृप्तये मन्त्रवित् ॥ २७.१५ ॥
साध्याया हृदयकुशेशयोदरस्थं
प्राणाख्यं दृढमवबध्य बीजवर्णैः।
तेजस्तच्छिरसि विधुं विधाय वाते
नाकर्षेदपि निजवाञ्छयैव मन्त्री ॥ २७.१६ ॥
पारिभद्रसुमनोदलभद्रं
वह्निबिम्बगतमक्षरमेतत्।
संस्मरेच्छिरसि यस्य स वश्यो
जायते न खलु तत्र विचारः ॥ २७.१७ ॥
निजनामगर्भमथ बीजमिदं
प्रविचिन्त्य योनिसुषिरे सुदृशः।
वशयेत्क्षणाच्छिततया मनसः
स्रवयेच्च शुक्लमथ वा रुधिरम् ॥ २७.१८ ॥
निजशिवशिरःश्रितं त
द्बिम्बं स्मृत्वा प्रवेशयेद्योनौ।
यस्यास्तत्संपर्का
त्तां च क्षरयेत्क्षणेन वशयेच्च ॥ २७.१९ ॥
पररेफगर्भधृतसाध्यपदं
त्रिकगं हुताशयुतषट्कवृतम्।
विगतस्वरावृतमगारभुवि
स्थितमेतदाशु वशयेद्रमणान् ॥ २७.२० ॥
मधुरत्रयसंयुतेन शाली
रजसा पुत्तलिकां विधाय तेन।
मनुना जुहुयात्तया विभज्य
त्रिदिनं यस्य कृते वशो भवेत्सः ॥ २७.२१ ॥
विषपावकोद्यदभिधानगदं
ठगतं कुकोणयुतलाङ्गलिकम्।
अहिपत्रक्लृप्तपरिजप्तमिदं
शिरसो रुजं प्रशमयेददनात् ॥ २७.२२ ॥
कण्ठे केनावनद्धार्पितदहनयुजा मज्जया मेन वामं
दक्षं संवेष्ट्य वक्षोरुहमनलसमीरौभिरंसद्वयं च।
वक्त्रे नाभौ च दीर्घं सुमतिरथ विनिक्षिप्य बिन्दुं निशेशं
वक्षस्याधाय बद्ध्वा चिरमिव विहरेत्कन्दुकैरात्मसाध्यैः ॥ २७.२३ ॥
कृत्वा वह्नेः पुरमनु मनुं बन्धुजीवेन तस्मि
न्नाधायाग्निं विधिवदभिसंपूज्य चाज्यैः शताख्यम्।
त्रैलोहाख्ये प्रतिविहितसंपातमष्टोत्तरं त
द्धुत्वा जप्तं दुरितविषवेतालभूतादिहारि ॥ २७.२४ ॥
साध्याख्यागर्भमेनं लिख दहनपुरे कर्णिकायां षडश्रं
बाह्येऽश्रिष्वङ्गमन्त्रान्दलमनु परितो बीजवर्णान्विभज्य।
भूयोऽचः कादियादींस्त्रिषु वृतिषु कुगेहाश्रके नारसिंहं
तस्मिन्कार्यो यथावत्कलशविधिरयं सर्वरक्षाकरः स्यात् ॥ २७.२५ ॥
टान्ते लिख्यात्कलाभिर्वृतमनुमनलावासयुग्मेन वह्नि
द्योतत्कोणेन बाह्ये तदनु सवितृबिम्बेन काद्यार्णभाजा।
तद्बाह्ये क्ष्मापुराभ्यां लिखितनृहरियुक्ताश्रकाभ्यां तदेत
द्यन्त्रं रक्षाकरं स्याद्ग्रहगदविषमक्ष्वेलजूर्त्यादिरोगे ॥ २७.२६ ॥
बिम्बद्वन्द्वे कृशानोर्विलिखतु मणिमेनं ससाध्यं तदश्रि
ष्वग्न्यादीन्व्यञ्जनार्णान्स्वरयुगलमथो संधिषट्के यथावत्।
तारावीतं च बाह्ये कुगृहपरिवृतं गोमयाब्रोचनाभ्यां
लाक्षाबद्धं निबध्याज्जपमहितमिदं साधु साध्योत्तमाङ्गे ॥ २७.२७ ॥
लक्ष्म्यायुःपुष्टिकरं
परं च सौभाग्यवश्यकृत्सततम्।
चोरव्यालमहोरग
भूतापस्मारहारि यन्त्रमिदम् ॥ २७.२८ ॥
साध्याख्याकर्मयुक्तं दहनपुरयुगे मन्त्रमेनं तदश्रि
ष्वग्निज्वालाश्च बाह्ये विषतरुविटपे साग्रशाखे लिखित्वा।
जप्त्वाष्टोर्ध्वं सहस्रं नृहरिकृतधिया स्वापयेत्तत्र शत्रु
व्याघ्रादिक्रोडचोरादिभिरपि च पिशाचादयो न व्रजन्ति ॥ २७.२९ ॥
ससिद्धसुरपूजितः सकलवर्गसंसाधको
ग्रहज्वररुजापहो विषविसर्पदोषापहः।
किमत्र बहुनार्थिनामभिमतार्थचिन्तामणिः
समुक्त इह संग्रहान्मनुवरस्तु चिन्तामणिः ॥ २७.३० ॥
षष्ठस्वरो हुतवहस्तययोस्तुरीया
वाद्यस्वरो मनुरयं कथितः फडन्तः।
अस्य त्रिको निगदितो मनुरप्यनुष्टु
प्छन्दश्च चण्डसहितो मनुदेवतेशः ॥ २७.३१ ॥
सप्तज्वलज्वालिनिभिस्तटेन च हतेन च।
सर्वज्वालिनिसंयुक्तैः फडन्तैरङ्गमाचरेत् ॥ २७.३२ ॥
अव्यात्कपर्दकलितेन्दुकरः करात्त
शूलाक्षसूत्रककमण्डलुटङ्क ईशः।
रक्ताभवर्णवसनोऽरुणपङ्कजस्थो
नेत्रत्रयोल्लसितवक्त्रसरोरुहो वः ॥ २७.३३ ॥
कृतसंदीक्षो मन्त्री
जप्याल्लक्षत्रयं च मन्त्रमिमम्।
जुहुयात्ित्रमधुरसिक्तैः
सतिलैरपि तण्डुलैर्दशांशेन ॥ २७.३४ ॥
व्याघातसमिद्भिर्वा
मनुजापी तावतीभिरथ जुहुयात्।
पूर्वोक्तार्चापीठे
गन्धाद्यैरर्चयेच्च चण्डेशम् ॥ २७.३५ ॥
चण्डचण्डाय चेत्युक्त्वा प्रवदेद्विद्महेपदम्।
चण्डेश्वराय च प्रोक्त्वा धीमहीपदमुच्चरेत् ॥ २७.३६ ॥
तन्नश्चण्ड इति प्रोक्त्वा भूयो ब्रूयात्प्रचोदयात्।
एषा तु चण्डगायत्री जपात्सांनिध्यकारिणी ॥ २७.३७ ॥
अङ्गैः समातृभिर्मन्त्री लोकेशैः संप्रपूजयेत्।
कूर्मो विष्णुयुतो दण्डी बीजमस्योच्यते बुधैः ॥ २७.३८ ॥
वदेच्चण्डेश्वरायेति बीजादिहृदयान्तिकम्।
अर्चनादिष्विमं मन्त्रं यथावत्संप्रयोजयेत् ॥ २७.३९ ॥
एवं जपहुतार्चाभिः सिद्धमात्रे तु मन्त्रके।
वाञ्छितादधिकं लभ्येत्काञ्चनं नात्र संशयः ॥ २७.४० ॥
त्र्यक्षरस्य जपो यावत्तावज्जप्यात्षडक्षरम्।
ऐहिकामुष्मिकीं सिद्धिं यथा हि लभते नरः ॥ २७.४१ ॥
कृत्वा पिष्टेन शल्याः प्रतिकृतिमनलं चापि काष्ठैश्चिताना
माधायारभ्य पुंसस्त्रिमधुरलुलिता दक्षिणाङ्गुष्ठदेशात्।
छित्त्वा च्छित्त्वाष्टयुक्तं शतमथ जुहुयाद्योषितां वामपादा
द्विप्रादीनां चतुर्णां वशकरमनिशं मन्त्रमेतद्धुतान्तम् ॥ २७.४२ ॥
अनुदिनमष्टशतं यो
जुहुयात्पुष्पैरनेन मन्त्रेण।
सप्तदिनैः स तु लभते
वासस्तद्वर्णसंकाशम् ॥ २७.४३ ॥
अहरहरष्टशतं यो
मन्त्रेणानेन तर्पयेदीशम्।
तस्य तु मासचतुष्का
दर्वाक्संजायते महालक्ष्मीः ॥ २७.४४ ॥
साध्यर्क्षाङ्घ्रिपचर्मणां सुमसृणां पिष्टैश्च लोणैः समं
कृत्वा पुत्तलिकां प्रतिष्ठितचलां जप्त्वा च रात्रौ हुनेत्।
सप्ताहं पुरुषोऽङ्गना यदि चिरं वश्यं त्ववश्यं भवे
दस्मिञ्जन्मनि नात्र चोद्यविषयो देहान्तरे संशयः ॥ २७.४५ ॥
इति चण्डमन्त्रविहितं विधिव
द्विधिमादरेण य इमं भजते।
स तु वाञ्छितं पदमिहाप्य पुनः
शिवरूपतामपि परत्र लभेत् ॥ २७.४६ ॥
इति श्रीमत्परमहंसपरिव्राजकाचार्यस्य
श्रीगोविन्दभगवत्पूज्यपादशिष्यस्य
श्रीमच्छंकरभगवतः कृतौ
प्रपञ्चसारे सप्तविंशः पटलः ॥